مقدمه

ميليون ها سال است كه زلزله در جهان به وقوع پيوسته و در آينده نيز به همانگونه كه در گذشته بوده است، اتفاق خواهد افتاد. اين پديده طبيعي هنگامي به يك مصيبت بزرگ انساني تبديل مي گردد كه در منطقه اي شهري با بافت متراكم اتفاق بيافتد. نمونه آثار اين سانحه مرگ آور، در زلزله هاي بزرگ ايران همچون زلزله سال 1382 بم و زلزله 1369 منجيل بر هيچكس پنهان نيست. با وجود آگاهي از بسياري از عوامل وقوع اين پديده، جلوگيري از وقوع اين پديده، با علم كنوني بشر امكان پذير نمي باشد؛ ليكن كاهش اثر ارتعاشات نيرومند زلزله در قالب تقليل خسارات، صدمات و مخصوصاً تلفات جاني ناشي از آن امكان پذير مي باشد.

علم مهندسي زلزله به اثرات زلزله بر انسان ها و محيط آن ها و همچنين روش هاي كاهش اين آثار مي پردازد. مطالعه زلزله و اثرات ناشي از آن با توجه به مدارك مكتوب متعلق به زلزله هاي ژاپن و نواحي شرق مديترانه به تقريباً 1600 سال قبل برمي گردد. سوابق مطالعات زلزله در نواحي فعال لرزه اي آمريكا تنها به 200 الي 350 سال قبل برمي گردد. ولي بشر ميليون ها سال است كه از وقوع اين پديده مطلع است ولي تجربه و دانش او از علم زلزله خيلي كمتر از عمر اين پديده است. مهندسي زلزله در ابتداي قرن بيستم زاده و در انتهاي آن به كمال خود رسيد. از سال 1908 در ايتاليا ضوابط بارگذاري لرزه اي براساس قضاوت مهندسي آغاز و در بسياري كشورهاي جهان پذيرفته و اجرا شد. با تولد رايانه ها و افزايش استفاده از آن ها در انجام عمليات هاي زمان بر و تكراري دستي، علم ديناميك سازه به طور جدي به عرصه مهندسي زلزله وارد شد. اما 40 سال طول كشيد تا طراحي لرزه اي متكي بر تحليل هاي ديناميكي سازه گردد. در فاصله دهه 60ميلادي تا اواخر دهه 70، تلاش ها، عمدتاً صرف آشتي دادن ضوابط قبلي و يافته هاي جديد شد و معرفي ضريب رفتار حاصل اين تلاش هاي آشتي جويانه است. در كنار شناخت ماهيت زلزله و نحوه وارد آوردن نيرو به ساختمان ها همواره آنچه نيروي زلزله بر آن وارد مي شود يعني خود ساختمان و سيستمي كه مقاومت لازم در برابر قدرت ارتعاشات را داشته باشد مورد توجه مهندسين سازه بوده است. رشد و توسعه انواع سيستم هاي سازه اي از ساختمان هاي خشتي تا آسمان خراش ها، از مصرف خشت و چوب تا طراحي قالب هاي لرزه بر با استفاده از بتن و فولاد و امروز مصالح تركيبي (كامپوزيت) و ...، همگي گواه اين مسئله مي باشند. اما آنچه مهم است، طراحي لرزه اي اين سيستم ها و اهداف آن ها كه پايه و اساس روابط حاكم بر آن را تشكيل مي دهد، مي باشد. اهداف طراحي لرزه اي و روابط معادلات موجود حال در مسير تكامل، به طراحي براساس عملكرد لرزه اي سازه رسيده است. چيزي كه عرصه جديدي از طراحي لرزه اي و لزوم تحقيق و جستجو در اين زمينه را پيش رو مهندسين سازه نهاده است. مطالعه لرزه اي سيستم هاي معمول سازه اي يا به عبارتي يافتن يك تعادل بين مقاومت سازه و اثرات ناشي از زلزله مانند تغيير مكان ها، كاهش و افت مقاومت و سختي و نهايتاً شكست و فروپاشي مصالح و كل سازه، مي رود تا شكل تازه اي به خود بگيرد. لذا در راستاي طراحي سازه براساس عملكرد، كه در آن در سطح كاربردي معمول به دنبال از بين بردن تلفات جاني و استقرار سازه در محدوده هاي ايمني هستيم، بازنگري مجدد سيستم هاي سازه اي و خصوصيات سختي و شكل هندسي و محدوديت هاي شكل پذيري و تغيير مكان هاي آن ها، از جمله فعاليت های مؤثر تا دستيابی به روش های طراحی براساس عملكرد مي باشند.

این متن بخشی از این پایان نامه بود.

** دانلود فایل کامل